‘Αννα Ελευσινιώτη (35)

Όταν η Άννα μετανάστευσε από την Ελλάδα στο Βερολίνο το 2007 είχε ήδη ολοκληρώσει τις σπουδές της στη Βιολογία και το μεταπτυχιακό της. «Για την επιστήμη η κρίση στην Ελλάδα είχε φτάσει πριν την οικονομική κρίση» απαντά η Άννα στην ερώτηση γιατί επέλεξε να φύγει. Ήθελε να κάνει διδακτορικό αλλά η αβεβαιότητα της οικονομικής κατάστασης που αυτό σήμαινε στην Ελλάδα την οδήγησαν στο εξωτερικό. Είχε ήδη αντιμετωπίσει οικονομικές δυσκολίες τα έξι χρόνια των σπουδών της κι έτσι αποφάσισε να φύγει. Αλλά αυτός δεν ήταν ο μόνος λόγος.

«Καλό είναι νομίζω, ειδικά στην επιστήμη, να πηγαίνεις σε καλά διεθνή πανεπιστήμια και να έρχεσαι σε επαφή με άλλους επιστήμονες ώστε να γίνεσαι καλύτερος σε αυτό που κάνεις» λέει η Άννα. «Η Γερμανία προσέφερε την καλύτερη λύση, γιατί ειδικά στις θετικές επιστήμες το διδακτορικό συνδυάζεται με μισθό, χωρίς να υπάρχουν δίδακτρα». Αφού ολοκλήρωσε το διδακτορικό της στη Δρέσδη έκανε μεταδιδακτορική έρευνα. Τώρα ζει στο Βερολίνο όπου εργάζεται σε μεγάλη εταιρία.

Ο ερχομός στη Γερμανία δεν ήταν δύσκολος για την Άννα. «Ήρθα στη Γερμανία πριν την ελληνική κρίση και σαν επιστήμονας, οπότε ήμουν καλοδεχούμενη». Η Άννα είχε τη δυνατότητα να ανοίξει τραπεζικό λογαριασμό και να ψάξει για σπίτι, κάτι που θα ήταν δύσκολο σε άλλη περίπτωση. «Δεν έζησα την προκατάληψη που εμφανίστηκε κάποια χρόνια αργότερα σύμφωνα με την οποία “είσαι Έλληνας και δεν θα μας πληρώσεις το νοίκι”».

Αυτή η προκατάληψη έκανε την εμφάνισή της όπως λέει η Άννα όταν η οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα άρχισε να γίνεται είδηση στη Γερμανία. «Όταν ξεκίνησε η κρίση είδα μια αλλαγή στη συμπεριφορά. Όχι μεταξύ φίλων μου και συναδέλφων μου, αλλά σε κόσμο που συναντάς στο δρόμο ή στο λεωφορείο» λέει η Άννα. «Δεν άκουγες καλά πράγματα αν έλεγες ότι είσαι από την Ελλάδα». Και όπως διηγείται η Άννα ρόλο σε αυτό τη μεταστροφή έπαιξε το πως παρουσίαζαν την κατάσταση τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης.

«Σε έπειθαν ότι οι Έλληνες “έτρωγαν με χρυσά κουτάλια” και τώρα, που χρειάζονται βοήθειά, θα πληρώσει ο Γερμανικός λαός». Η Άννα θυμάται ένα περιστατικό που έζησε με μια φίλη της το 2011, όταν έκαναν βόλτα με τα σκυλάκια τους στο πάρκο. «Συναντήσαμε μια κυρία που είχε κι αυτή σκυλάκι και πιάσαμε κουβέντα. Μας ρώτησε από πού είμαστε και όταν της είπαμε από την Ελλάδα μας απάντησε: “A! Συγνώμη, δεν έχω λεφτά πάνω μου να σας δώσω”. Και ήταν κάπως σοκαριστικό».

Η ελληνική κρίση επηρέασε άμεσα την οικογένεια της Άννας. Όταν η μητέρα της και η αδερφή της βρέθηκαν άνεργες μόνο μία λύση φαινόταν εφικτή. Έτσι το  2012 την ακολούθησαν στη Γερμανία. Με την Άννα να είναι ήδη καταξιωμένη επαγγελματίας στη Γερμανία, η προσαρμογή τους σε μια ξένη χώρα ήταν πιο ομαλή. «Για τη δίκη μου οικογένεια ήταν ευκολότερα από ότι για άλλους μετανάστες εκείνη την περίοδο. Βρήκαν πιο εύκολα σπίτι με τη δική μου εγγύηση, βρήκαν δουλειά και νομίζω είναι χαρούμενες».Ό

Η Άννα νοσταλγεί την Ελλάδα. Παραδέχεται πως της λείπει η Αθήνα, οι άνθρωποι, η καθημερινότητα, οι φίλοι της. «Μου λείπει η συνήθειά μας να πίνουμε καφέ και να μιλάμε με τις ώρες. Έχω την αίσθηση πως οι Έλληνες είμαστε πιο πολιτικοποιημένοι. Μου λείπει το χιούμορ, που είναι διαφορετικό». Ξέρει όμως πως θα είναι δύσκολο να γυρίσει με την υπάρχουσα οικονομική και κοινωνική κατάσταση. Νιώθει την ασφάλεια μιας καλής θέσης εργασίας, την ευκολία της ζωής σε μια όμορφη πόλη και την σταθερότητα που προσφέρει το γερμανικό κράτος.

«Κι οι Γερμανοί άνθρωποι είναι. Απλά το δικό τους κράτους τους προσφέρει κάποιες ασπίδες προστασίας που δεν υπήρχαν στην Ελλάδα». Βλέπει όμως  και τις δυσκολίες της ζωής στη Γερμανία. «Γενικά ελπίζω, αν δεν μπορέσω να γυρίσω στην Αθήνα, να καταφέρω να μείνω στο Βερολίνο» λέει η Άννα. Όμως αυτό εξαρτάται από τη δουλειά της. «Οι εργασιακές σχέσεις αλλάζουν κι εδώ. Τα συμβόλαια κι εδώ δεν είναι αορίστου χρόνου. Δεν ξέρω που θα βρίσκομαι σε πέντε χρόνια».